Ary

Mag ik mij even voorstellen; Mijn naam is Ary

Mijn eerste zoekavontuur met een detector was op 8 januari 1990, met een C Scope 770d (met zo’n constante pieptoon). De eerste vondst was een duit van Holland gevolgd door een musketkogel.

Aangespoord door zulke vondsten wilde ik meer, maar akkers worden ingezaaid en dan schaars. Dus was ik altijd op zoek naar nieuwe mogelijkheden, bos en park of na een warme dag op het strand. Mijn voorkeur is toch wel het oude spul, namelijk de middeleeuwen of de gouden eeuw. Daarom zie je mij regelmatig bij afgevoerde grond uit de stad.

Na het vinden van een mooie vondst is het nog niet klaar daarmee, vondsten worden schoongemaakt, geconserveerd en beschreven. Daarom zijn boeken en tijdschriften, het internet en musea onmisbaar verbonden met onze hobby.

En nu alweer meer dan 30 jaar verder, div detectors en magneten gehad te hebben is het zoeken naar muntjes uitgegroeid naar een bijna “professionele” hobby.


Eindeloos duiten piepen

Begin 2018 zat ik een beetje zonder een goede stek en toch wilde ik gaan zoeken.

Ik besloot naar een akker te rijden waar ik al vaker was geweest, maar halverwege de rit herinnerde ik mij een krantenartikel waarin stond dat de kastanje bomen aan de markt in Heenvliet ziek zijn en gerooid moesten worden en besloot om daar maar eens te gaan kijken.

Eenmaal te plekke bleek dat de kastanje bomen inderdaad gerooid waren, maar dat niet alleen, ook was de gehele markt ruim 60cm afgegraven. Ik stapte de uitgegraven put in en startte met zoeken….

Al na enkele minuten waande ik mij in de 17e eeuw. Was het vanwege de oude huisjes met trapgevels of omdat mijn vondsten bakje vol zat met duiten, gespen en vingerhoedjes.

Een nieuwsgierige bewoner kwam polshoogte nemen en vroeg aan mij toestemming om ook daar te zoeken….. hij had zo’n Kijkshop detector, en waarachtig ook hij piepte de ene na de andere duit op.

Ik belde Dirk voor “assistentie” en samen hebben we daar bijna een maand kunnen zoeken, ’s middags na het werk, bij vorst en zelfs in het donker met licht van bouwlampen geplaatst door enkele bewoners.

Uiteindelijk zijn er honderden duiten, zilveren stuivers, vingerhoedjes, lakenloodjes, muntgewichtjes, knopen, gespen en ga zo maar door eruit gekomen, al het koper met een donkergroen patina. Oke ….die ene gouden munt, die ging aan mijn neus voorbij….


Vlaanderen

In de Coinhunter nr 150 heb ik een stukje geschreven over een tinnen gespbroche uit de 14e eeuw, die dag is er nog veel meer gevonden…….

Zoals beschreven waren we afgereisd naar Vlaanderen om aldaar op stort te gaan zoeken, wel met een slechte start; een lekke band en uren vertraging. Maar gelukkig besloten om toch door te rijden om te gaan zoeken.

Eenmaal aangekomen detectors aan en gaan. Voor mij bleven de mooie vondsten in eerste instantie een beertje uit, maar na een tijdje een mooi signaal en zowaar een prachtig hangslot uit de 15e eeuw. Zo’n vondst geeft toch wel een kick en geconcentreerd werd er verder gezocht. Kort daarop wederom een mooi signaal en nu groef ik een sleutel op.

Ze horen niet bij elkaar maar het toont wel aan dat ook toen de mensen zuinig waren op hun eigendom en net als vandaag alles goed achter slot en grendel werd gestopt.


Jacobakannetje, 1350-1425, 23cm x 9cm

In februari 1990 kreeg ik mijn oproep voor militaire dienst, ik werd ingedeeld bij het 45 PainfBat in Steenwijk. Aldaar bij het verkennings peloton en dat betekende dus sporten, marcheren en meedoen aan militaire oefeningen.

Gelukkig waren de oefeningen niet altijd in Duitsland maar ook gewoon ergens in de provincie. Zo kregen we een keer een rondleiding Grebbeberg met aansluitend een oefening in de uiterwaarden van de Neder-Rijn. Wij moesten een waarnemingspost maken dichtbij een oude steen fabriek en grote bulten grond leken ons daarvoor wel geschikt.

Terwijl we daar aan het graven en camoufleren waren vond ik een Jacobakannetje en omwikkelde deze in mijn enige handdoek die ik bij me had en plaatste deze in één van de opberg vakken in de LaRo, om vervolgens nog een week met de oefening mee te draaien.

De grond heb ik trouwens nooit meer teruggevonden………